یــــه وقتـــــایی هستــــــــ نـــه "گریــــه کـــــردن" آرومتـــــــ میکنـــــــه...

نـــــه "نــــفس عمیــــق"... نــــه "یــــه لیـــــوان آبــــــ ســـــرد"،نــــــه "داد زدن"

یــــه وقتـــایی هستــــــ کــــه فـــقط نیــــــاز داری بمیـــــــــری همیــــــن....

بــــه سلامتــــی اونــــــــو یــــــــارش

منــــــــو یـــــــــــــادش....

می گــویند قسمتــــــ نیستــــــــ حکمتــــــــ استــــــــــــ...

خدایـــــــــا...

مــــــن معنی قسمتـــــــــ و حکمتــــــــــ را نمیدانــم

امـــــــا تــو معنی طاقتـــــــ را میدانـــی مگــــر نـــــه؟؟؟؟

من زخــــم های بی نظــــیری به تـن دارم

امـــــــا تـــــــو....

بهتـــــرینشان بودی،عـــــزیـــزترینشان،عمیـــــق ترینشان

بعــــد از تــــــو آدمها تنهــــــا خــراش کوچکی بودند بـــر پوستـــــم

 کــــــه هیچکدامشان به پـــــــای تــــــــو نرسیدند

به قلبـــــــــم نرسیدند...

☜ . . .یه  بدَنـــــــــــــــــه  لَــــــــــــــــشْ. . .☞

↘↙هَفـــــــْـــــت  گِروءِ  هَشــــــــْـــــت↘↙

✖✘. . .یه سرنِوشت که خیلــــــــــی دلگیـــــــــــر َم ازش. . .✘✖

↡↞مـــــــــَنْ کــــــــــُل ِ خـــــــــــَــــنـــــدِهـــــــامْ

اَز لـــــــــَـــحــــــْظـــــــهــــــاےِ تـــــــــَلــــــْخ بــــــــــود↠↟

↓←مــــــــَن کـــــــــُل ِ ســــــــــــــاخــــــْـتـــنـــامْ

اَز روزِگــــــــــار ِ ســــــــــــــــَخـــــــــــْــــت بــــــــــــود→↑

↙حـــــــــــــــــالـــــــَم بـــــــــــــــَدِه↘

←اِنـــــــــــــــْــــقـــــــــــــدر بـــــــــــــــــَد دیـــــــــــــدَم→ دارَم مـــــــــیــــــــشَــــم آدم ز َده↑✖


✖✖✖↞مـــــــنُ يه مُشـــــــــــــــــــْــــــــــــــــــت شـــــعرِه خَط خَطـــے↠✖✖✖

✖✘↙بيــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــزارمْ اَز ايـن دُنياے لعنتــے↘✘✖

هــــــربار کــــــه میخــــــواهم به سمـتتـــــــــ بیایـــــــم یادم می افـتــــــــد کــــه....

دلتنگـــــــــی بهانـــــه خوبـــــی بــرای شروع یکــــــ اشـــتباه نیســــــــتــ....

از ســـــــــــــــرت هم زیــــادی بـــودم...

ایــــــن را از انتخــــــــــاب بعدیت فهمیــــــــدم..

میـــروم اما بدان یکـــ سنـــگ هم خواهـــد شکـــسـت...

آنچنــــان کــــه تــارو پــود قلـب من از هم گســـست...

می روم بـا زخـــم هایی مـانده از یکـــ ســــال سرد..

آن همـــه برفـی که آمـد آشــیانم را شکـســت...

میـــروم امــا نگـــویی بی وفـــا بود نمـــــاند..

از هجـــــوم سـایه ها نگـــاهــم خسـته اســــــت..

راستـــی:یادت بمـــاند از گنــــاه چشــم تـــو...

تــاول غربتـــ به روی بـاغ احساســـم نشستـــــ...

طـــرح ویــــران کردنــــم امـــا عجیبـــ و ســاده بـود...

روی جـلـد خاطـــراتم دسـتــ طوفـــان نقـش بســـت...